พระรอดลำพูน เป็นพระเครื่องเนื้อดินเผาที่มีชื่อเสียงของจังหวัดลำพูน เป็นหนึ่งในพระเครื่องชุดเบญจภาคี ซึ่งมีอายุเก่าแก่ที่สุด. สร้างขึ้นในสมัยพระนางจามเทวี ประมาณ 1,300 กว่าปีที่แล้ว โดยเชื่อว่าผู้สร้างคือฤาษีนารทะ หรือ ฤาษีนารอด. พระรอดถูกพบที่วัดมหาวัน ซึ่งเป็นวัดที่พระนางจามเทวีโปรดให้สร้างขึ้น.
ประวัติความเป็นมา:
สมัยพระนางจามเทวี:
พระนางจามเทวีได้โปรดให้สร้างวัดมหาวัน และมีการสร้างพระรอดขึ้นพร้อมกับการสร้างวัด.
ฤาษีนารทะ:
เชื่อกันว่าฤาษีนารทะเป็นผู้สร้างพระรอดและมหาเจดีย์ที่วัดมหาวัน.
การแตกกรุ:
มีการพบพระรอดหลายครั้งจากการแตกกรุของเจดีย์ที่วัดมหาวัน.
ครั้งแรก:
เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2435 เมื่อเจดีย์ถูกฟ้าผ่าชำรุด ทำให้พระรอดกระจัดกระจาย.
ครั้งที่สอง:
เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2451 เมื่อมีการบูรณะฐานเจดีย์ และพบพระรอดอีกจำนวนหนึ่ง.
การขุดค้นเพิ่มเติม:
มีการขุดค้นหาพระรอดในบริเวณวัดมหาวันอย่างต่อเนื่อง แต่ก็พบได้น้อยลงเรื่อยๆ.
การสร้าง:
พระรอดถูกสร้างด้วยดินผสมว่านและเกสรดอกไม้ พร้อมกับมีการผสมผสานเวทมนตร์คาถา.
พิมพ์ต่างๆ:
มีการสร้างพระรอดหลายพิมพ์ ซึ่งมีความแตกต่างกันในรายละเอียดของใบโพธิ์และก้านโพธิ์ที่ด้านหลัง.
พุทธคุณ:
เชื่อกันว่าพระรอดมีพุทธคุณด้านแคล้วคลาด ปลอดภัยจากอันตรายต่างๆ, เมตตามหานิยม, และคงกระพันชาตรี.
ข้อควรทราบ:
พระรอดเป็นพระเครื่องที่มีอายุเก่าแก่และหายาก ทำให้มีค่านิยมสูง.
การพิจารณาพระรอดแท้ ต้องอาศัยความรู้และประสบการณ์ในการพิจารณาเนื้อหา, คราบต่างๆ, และรายละเอียดของพิมพ์.
ปัจจุบันมีการสร้างพระรอดเลียนแบบจำนวนมาก ดังนั้นควรพิจารณาอย่างรอบคอบก่อนเช่าบูชา.

668-1-263xx-x